Bazoulé - Tengrela - Nazinga
Van een land als Burkina Faso zou je het niet verwachten dat de big five hier huist. Toch is het bijna zo. Zo vind je in Bazoulé de heilige krokodillen, in wildpark Nazinga talloze olifanten en in het Lac de Tengrela de nijlpaarden. In het niet bezochte nationaal Parc Pendjari , op de grens met Benin, lopen leeuwen rond. Alleen de neushoorn ontbreekt nog.
In plaats daarvan kun je de krokodil bij de staart pakken, roei je tot dichtbij de nijlpaarden of sta je tot 5 m. van een olifant. Waar maak je dat nog mee ?
Bazoulé en zijn heilige krokodillen
Bazoulé is een klein dorp op zo’n 30 km. afstand vanaf Ouagadougou. Het meest interessante feit over deze plaats is dat het al meer dan vijf eeuwen gastheer is van een zeer beroemde krokodillenvijver. Volgens de legende hadden krokodillen in de 14e of 15e eeuw de dorpelingen naar een waterbron geleid op een moment dat ze enkele kilometers moesten lopen om water te krijgen vanwege ernstige droogte.
Vanaf dat moment leven de dorpelingen in perfecte harmonie met de krokodillen die ze beschermen, respecteren, voeden en zelfs begraven als mensen. Gesproken wordt dan ook over heilige krokodillen. Verwacht wordt dat je een jonge kip koopt, die vervolgens met een touwtje aan een stok wordt vastgebonden met de bedoeling om krokodillen tot enige aktie te verleiden. Dat kost nogal wat moeite. De krokodillen lijken niet veel inspanning te willen leveren voor dit lekkere hapje.
Gelukkig voor ons toerist want je kunt de krokodil zonder gevaar bij de staart pakken of op zijn rug zitten. Dit staat in schril contrast tot de werkelijkheid zoals beschreven in het verhaal van de levenscyclus van de nijlkrokodil. Op de weg van Ouagadougou naar Bobo Dioulasso ligt bij Sabou nog een meertje met heilige krokodillen.
Lac de Tengrela met nijlpaarden
Nieuwjaarsdag. Voor onze gids was het tijdstip van 6.30 uur nog te vroeg. Gelukkig was de tocht naar Tengrela niet ver. Voordat we konden vertrekken moest er eerst nog wat water uit de houten boot geschept worden. Je zou zeggen waarom als het niet heeft geregend.
Op hoop van zegen vertrekken we. Het eerste gedeelte varen we dicht langs de lelies met hun prachtige bloemen en grote bladeren. Af en toe zien we een paars exemplaar. Als we het open water bereiken zien we eerst niets. Wellicht zijn ze aan het grazen aan de oever. We varen door en op een gegeven moment zien we wat zwarte puntjes in de verte. Dichterbij gekomen blijken dit de oren, ogen en het bovenste deel van de bek te zijn. Af en toe steekt het nijlpaard de bek naar boven en zien we wat meer. Na een half uur besluiten we terug te varen.
Als je geluk hebt kun je de Jacana (tropische watervogel) zien. Deze vogel beschikt over heel lange tenen. Zo lang zelfs dat deze bijna net zo groot zijn als de vogel zelf. Met deze grote tenen kan hij over de bladeren van de lelie lopen. Om op deze manier nijlpaarden te spotten is van een heel andere orde als in de dierentuin of in een flinke motorboot in een wildpark in Zuid Afrika.
Parc de Nazinga en hun olifanten
We benaderen parc Nazinga overduidelijk vanaf de achterdeur (Leo). Vrijwel iedereen neemt de voordeur (Ouagadougou). Het is bijna spoorzoeken. Gelukkig is dat voor ons geen probleem. We krijgen twee mooie huisjes toegewezen.
Mijn zoon wijst me op een struik waarachter een olifant staat. Ik wil hem fotograferen. Dit gaat goed. Later realiseer ik me dat de afstand tussen mij en de olifant niet meer dan 3 meter is geweest. Tegen de avond gaan we naar de observatieplaats. Aan de overkant van de grote vijverpartij zien we een aantal olifanten met hun jong rondscharrelen en bladeren eten. Een prachtig gezicht. Net overigens als de zonsondergang met 2 ijsvogels op de voorgrond.
De volgende ochtend vroeg zitten we op het dak van de 4-wheel jeep. Op een aantal plekken zien we nog een groepje olifanten in het lange gras en op enige afstand een paar herten. De mooiste plek blijft echter de observatie plaats bij de ranch zelf.