Loropeni - Niansogini - Leo - Tiebélé

De ruïnes van Loropeni liggen enkele km. buiten het dorp in de middle of nowhere. Plots sta je voor een 6.00 meter hoge muur opgebouwd uit roetsbruine lateritische stenen. De vorm is een vierkant van 100 m. bij 100 m. In de oorspronkelijke vorm zijn geen ingangen gevonden evenmin als andere openingen zoals ramen.

Je kunt nu naar binnen omdat er delen van de muur zijn ingestort. In het fort zijn nog enkele kleinere muren te vinden. De begroeiing heeft echter de overhand gekregen. Onderzoek heeft geleerd dat de bouw in de 11e eeuw is gerealiseerd. In 2009 is Loropeni een beschermd monument geworden en op de Werelderfgoedlijst van UNESCO terecht gekomen. door o.a. de hulp van de Nederlandse ambassade is een conserveringsproject gestart.

Deze nederzetting is vergelijkbaar met andere verlaten nederzettingen die gedijden tijdens de Trans-Sahara goudhandel. De nederzetting werd verlaten in de 19e eeuw als gevolg van slavenaanvallen.

De video Mysterious Ruins of Loropeni laat de ruines zien en het onderzoek naar zijn historie. Een complete beschrijving wordt gegeven in Loropeni nader bekeken.

Het eerste bezoek aan Niansogyny dateert uit 1978. Tijdens een rondtocht in verband met renovatie van bestaande dammen werd ook een bezoek aan het dorp in de rotsen gebracht. De kleine versie van de wereld beroemde Bandiagara in Mali.

In mijn gedachten logeerden we bij de plaatselijke bevolking van de Wara stam en keken van hieruit omhoog naar de opslagplaatsen in de rotsen. Deze tegen de wand gemetselde wanden waren mooi bewerkt. Met enkele foto's is dit vastgelegd.

Ruim 36 jaar later moet ik erkennen dat mijn geheugen me danig in de steek heeft gelaten. De werkelijkheid is dat we samen met de gids vanaf het campement lopen naar de voet van een niet verwachtte heuvel. Halverwege de klim rusten we uit en genieten van het uitzicht. De gids vertelt ons waarom de bewoners op deze plek huisden.

Nog weer wat hoger wijst de gids ons op achter gebleven gereedschap en op de maalstenen. Hij vertelt dat de laatste bewoners in 1980 zijn vertrokken. Het werd hen te zwaar om voor voedsel en water een half uur geklommen en gedaald moest worden. Boven gekomen herken ik de 3 bewerkte opslagplaatsen. Dit stelt me dan wel weer tevreden.

Ieder heeft zijn eigen reisverhaal zo ook Katie Aune .

De mooiste markten vind je als je er niet naar zoekt. Op de route naar het olifantenpark Nazinga was een tussenstop in Leo gepland. Dit keer geen (half)overdekte markt, maar gewoon in de openlucht met verkoopwaar op de grond uitgespreid.

Wat opvalt is de kleurige kleding die door vrouwen wordt gedragen. Het gaat er ook gezellig aan toe. Tieners zitten bij elkaar en kletsen wat. Ondertussen proberen ze nog wat mango's of kralen te verkopen. Geen opdringende jongens die je de weg wel kan wijzen.

Een jongen die in zijn karretje ligt te slapen terwijl de ezel kalm toekijkt. Kortom men is relaxt en maakt er samen het beste van.

Aangekomen in Tiebelé bezoeken we campement Pierre . We krijgen de keuze uit een ronde beschilderde hut of een vierkant, met de mogelijkheid om op het platte dak te kunnen slapen.

's-Middags bezoeken we in gezelschap van een gids het dorp. We beginnen bij de ingang en zien gelijk een mooi groot huis zwart beschilderd. Vervolgens trekken we het dorp in en stuitten op een paar hutten die met geometrische patronen zijn beschilderd. Ook zijn er met klei patronen zoals een slang aangebracht. Onze gids legt uit dat het aantal beschilderde woningen langzamerhand afneemt.

Het patroon blijft er niet eeuwig op zitten. Om de vijf jaar moet er een nieuwe laag worden aangebracht. Dit kost veel tijd en materiaal. Een uitgebreide beschrijving is bijgevoegd.

's Avonds worden we door een jongeren groep getrakteerd op oude Kassena dansen. Met veel enthousiasme en vol beweging voeren ze de dansen uit. Later worden we uitgenodigd om ook mee te doen. Dit valt nog zwaar tegen.